Μελαγχολία στου Ψυρρή

Γιατί μας πιάνει πάντα -εμένα και την γυναίκα μου-, μία μελαγχολία ανάμικτη με αηδία, όποτε τυχαίνει να περνάμε από την περιοχή του Ψυρρή;

Μήπως φταίει ότι έχει πήξει στους "ψευδοαυθεντικούς" και "ψευδοπαραδοσιακούς";
Μήπως φταίει ότι πριν δύο δεκαετίες, ήταν μία περιοχή γεμάτη αληθινή ζωντάνια και τώρα έχει πήξει στους άσχετους, στους δήθεν και στους ψεύτικους;
Μήπως φταίει ότι αυτό το διάχυτο ροζ κυλοτί, δεν κολλάει με τα Black & Decker και τις βίδες; (Γιατί οι αυθεντικοί ροζ την έκαναν προ πολλού, οι βίδες έμειναν).
Μήπως φταίνε οι γκαλερί που μοιάζουν σαν την μύγα μες στο γάλα; Αρκετές την έκαναν ήδη για άλλα μέρη. Οι "ντόπιοι" μονάχα και στο άκουσμα της λέξης γκαλερί, σκάνε στα γέλια.
Δεν ξέρω, μπορεί και να είμαι υπερβολικός,* αλλά κάτι, κάτι δεν μου κολλάει εκεί κάτω...

*άλλωστε που ξέρεις, μπορεί και η επόμενή μου έκθεση να είναι εκεί πέρα... Εξ' άλλου στις εκθέσεις μου μετά τα εγκαίνια, δεν πολυπηγαίνω...